Aslast

‘Goedemorgen. We zijn op weg naar uw bestemming. We doen ons best om die te bereiken. In de tussentijd kunt u genieten van het uitzicht. Wanneer we uw bestemming naderen, zullen we u daarvan op de hoogte te stellen.’

De treinverlichting geeft een lugubere gloed. De goudgele lampen die in twee strakke banen boven de bagagerekken

zijn aangebracht, accentueren de langwerpige vorm van de wagon. Een verlichte doodskist. P. trekt de plooien van zijn pantalon recht.

Het is nog vroeg in de ochtend. In een verder lege treinwagon zit P., een man van middelbare leeftijd. Het ontwakend landschap trekt als een oneindige fries aan hem voorbij. P. ondergaat de reis in eerste instantie lijdzaam, maar wanneer de handelingen zich tot in detail lijken te herhalen, komt hij in beweging. Aslast is een roman over eenzaamheid, isolement, over lotsbestemming en onvrijheid, het grensgebied tussen binnen- en buitenwereld. Net als P. belandt de lezer in een beklemmend en verwarrend universum; alsof Kafka verdwaald is geraakt in de film Groundhog Day.